يکي از منافقان مدينه حضرت اميرمؤ منان علي عليه السلام را در خواستگاري ازفاطمه زهرا عليها السلام ملامت و گفت: يا علي، تو معدن فضل و ادب و شجاع ترين مبارزان عرب هستي، چرا زني خواستي که چاشتش به شب نمي رسد؟! اگر دختر مرا مي خواستي، چنان مي کردم که از در خانه من تا در خانه تو، شتر پر از جهاز دختر من بود. حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام فرمود: اين کار به تقدير است نه به تدبير. الحکم لله العلي الکبير فرمان از آن خداوند بلند مرتبه و بزرگ است. ما را به مال و متاع دنيا نظري نيست، مقصود رضاي حق تعالي است. تفاخر ما با اعمال است، نه با اموال و مباهات ما به کردار است نه به درهم و دينار. چون علي عليه السلام رضاي خود را به حکم و قضاي الهي ظاهر کرد، ندايي به وي رسيد: علي! سر بردار تا قدرت حق را بيني و جهاز دختر محمد (صلي الله عليه وآله) را بنگري. حضرت سربلندي کرد، از بالاي سرش تا عرش خدا حجابها برداشته شد و در زير عرش ميداني وسيع به نظرش آمد. تمام آن ميدان از ناقه هاي بهشتي، با بارهايي از در و گوهر و مشک و عنبر پر بود. بر هر شتري کنيزکي چون مهر تابان در حالي که زمام هر شتر به دست غلامي بود، قرار داشت. آنها ندا مي کردند. هذا جهاز فاطمة بنت محمد المصطفي اين جهاز فاطمه دختر محمد مصطفي است. علي از مشاهده آن منظره خوشحال شد و به حجره فاطمه عليها السلام آمد. حضرت فاطمه عليها السلام با مشاهده علي عليه السلام گفت: اگر چه سرزنش منافقان را درباره ما شنيدي، اما جهاز ما را عين عيان ديدي. [1] .